|
|
 |
|
|
|
|
|
|
| Detalji |
| Projekt: |
Metabolički sindrom u šećernoj bolesti tipa 1 |
| Voditelj: |
Lea Smirčić-Duvnjak |
| Ustanova: |
Klinika za dijabetes, endokrinologiju i bolesti metabolizma "Vuk Vrhovec" |
| Sažetak: |
Od metaboličkog sindroma boluje oko 30% opće populacije.
Njegov temeljni značaj je identifikacija osoba s povišenim rizikom razvoja kardiovaskularnih incidenata i šećerne bolesti tipa 2.
Učestalost i značaj metaboličkog sindroma u oboljelih od šećerne bolesti tipa 1 nisu sustavno istraživani. U tih je bolesnika u središtu znanstvenog i stručnog interesa prevencija komplikacija, poglavito dijabetičke nefropatije, glavnog uzroka terminalnog zatajenja bubrega i smrtnog ishoda, i retinopatije, glavnog uzroka sljepoće. Do sada objavljeni rezultati ukazuju da je učestalost metaboličkog sindroma u šećernoj bolesti tipa 1 veća u bolesnika s mikroalbuminurijom i makroalbuminurijom u odnosu na one s normoalbuminurijom. Obzirom da oštećenje bubrega povećava rizik kardiovaskularne bolesti, inzulinska rezistencija, ključni patofiziološki čimbenik metaboličkog sindroma, mogla bi predstavljati poveznicu dijabetičke nefropatije i kardiovaskularnih bolesti. Inzulinska rezistencija, uzrokuje endotelnu disfunkciju i korelira s markerima upale i endotelne disfunkcije, čija je razina, prema dostupnim podacima, povišena u bolesnika s šećernom bolešću tipa 1 i dijabetičkom nefropatiijom. Svrha ovog istraživanja je utvrditi učestalost metaboličkog sindroma u bolesnika sa šećernom bolešću tipa 1 i njegovu povezanost s nastankom dijabetičke nefropatije i retinopatije. Pretpostavlja se da je učestalost ovog sindroma veća u bolesnika s dijabetičkom nefropatijom u odnosu na one bez nefropatije, u bolesnika s retinopatijom u odnosu na one bez dijabetičke retinopatije, te u bolesnika s prisutne obje mikrovaskularne komplikacije u odnosu na one s jednom komplikacijom. Učestalost kardiovaskularnih bolesti među bolesnicima s šećernom bolešću tipa 1 i dijabetičkom nefropatijom, vjerojatno je veća u onih s metaboličkim sindromom u odnosu na bolesnike bez ovog sindroma. U bolesnika s nereguliranom glikemijom i dužim trajanjem bolesti očekuje se veća učestalost metaboličkog sindroma. Izračunati će se korelacija pojedinih sastavnica metaboličkog sindroma, indeksa inzulinske rezistencije (eGDR), CRP-a, interleukina-6 i homocisteina s razinom albumina u 24h urinu, retinopatijom, HbA1c i dužinom trajanja šećerne bolesti.
Dijagnozom metaboličkog sindroma u bolesnika s šećernom bolešću tip 1 identificirat se osobe povišenog rizika za nastanak mikrovaskularnih komplikacija, čiji se nastanak može spriječiti liječenjem inzulinske rezistencije. |
|
|
|
|
|
|
|
